Eskidendi -1-

Ahmet Taşkent

"gençlimi kimse bilmez, sakallarımdan çocuk kokusu, ağzımdan ay ışığı fışkırır benim, ceketimi yağmurlara astığımdan beri tehlikeli şiir okur, dünyaya sataşırım ben."

Eski ve güzel zamanlarda Cem'imle, Uygar'ımla, Kayhan'ımla, Yılmaz'ımla, İbrahim'imle, Emir'imle, Erkan'ımla gönül yoldaşlığı

yaptığımız Ahmet Kaya'ya...

Futbol oynamanın ya da seyretmenin hayatımızın yaklaşık %90'ını işgal ettiği dönemler. İçtiğimiz herhangi bir gece, listedeki hangi Ahmet Kaya şarkısını çalmamız konusunda danıştığım Yılmaz'ın her defasında hiç sıkılmamacasına "Dardayım" cevabı kadar tekdüze ve tekrar, Uygar'ın oynadığı halı saha maçları kadar esrik, benim Kadıköy'e her gelişimde sadece patsos yeme sözü vermem kadar kolpa, Emir'in aşk hikâyeleri kadar hüzünlü, Erkan'ın derdinizi dinledikten sonra "çok kötü olmuş abi" demesi kadar ferahlatıcı, Cem'in mutluluğu ve sıkıntıyı aynı anda yaşayabilmesi kadar kararsız, Kayhan'ın derin sessizliği kadar gürültülü ve İbrahim'in umursamazlığı-siklemezliği kadar patavatsız zamanlardı.

Güzeldi.

Tepkiler karakterler hakkında ufak ipuçları verir. "Benim bildiğim Beşiktaş'lı bir Süleyman Seba var, bir de sen varsın, başkası var mıydı?" dediğinizde Yılmaz kahkaha atarken Kayhan efkârlı bir "siktir git" çeker. Aşk konusunda sorduğunuz soruyla Emir'in gözlerini doldurmak mümkünken, İbrahim'in gözlerini devirip "çok da fifi" şeklinde tepki vermesi çok ilginç. Ya da sadece bana ilginç geliyor bilemiyorum.

Ders sırasında camdan dışarıyı seyrederken, spor salonun yeni zift dökülmüş çatısında dolaşan martının ayağının kayıp düşerek gözden kaybolduğu gün. Kareli metod defter sayfasını bir dolu bir boş şekilde karelerle doldurmaya ara verip bu komik olayı kaçırmadığım için kendime teşekkür ederken önüme kağıttan yapılmış bir uçak düştü. Döndüm etrafa baktım, tabi ki uçağı atan Erkan'dı. Tuhaf olansa Erkan'ın hemen yan sıramda oturuyor olması ve aramızdaki mesafenin 1 metreyi geçmemesiydi.

Erkan böyle birisiydi. Not yazmak yerine 10 dakika bekleyip tenefüste bana ne istediğini söyleyebilirdi, ancak o heyecanı ve küçük şakaları-süprizleri seviyordu. Onu ayakta tutan şey kimi zaman söylediği yalanlarla insanlara küçük oyunlar oynaması ve onları kandırması, kimi zaman da insanları coşturarak bir şey satın almalarını sağlamaktı. Son söylediğim biraz garip gelebilir ama biraz düşünün hak vereceksiniz.

Önümde duran uçağı açmaya başladım, işgüzar Erkan uçağın kanat kısmını bile bükerek bir şekil vermişti. Hadi uçağı yaptın hedefine ulaştın, insan bir de niye ayrıntıya girerek kuyruk kısmına özen gösterir ki? Kağıtta "akşam bizim evde içiyoruz çekirdek kadro" yazıyordu. Döndüm bir daha Erkan'a ve kafamla 'olur' işareti verdim.

(tu bi kontinyud)

Yemek ve Yamak -1-

Uygar GÜNERB

"Aslında bu çağda önemli bir yazar yok, kimse eskiler gibi samimi ve güzel yazamıyor. Bugün halen eser veren bazı yazarları "ülke yazın tarihinin en önemli yazarlarından" olarak gösterme çabası, "ülke yazını bitmedi" demek için değil, bu şahısla bizzat münasebet kurup "ben o büyük yazarı tanıyorum yahu, iyi arkadaşım" diyebilmek içindir." Bu Kez Güldürmedi, Uygar Günerb, 2013.

"Bu imdat frenini çekince ne oluyor" diye sordu zengin ve yaşlı adam. Okullar bitirmiş olan ama okul bitirmenin tek başına yeterli olmadığı yıllarda yaşıyor ve maalesef bu yaşlı ve zengin adamın yanında çalışıyor olan genç adam, "makinist treni durdurmak zorunda kalır ve bu freni acil bir durum olmadan çeken hakkında ciddi bir para cezası uygulanır" diye yanıtladı.

- Ne kadar çok bu "ciddi para cezası" dediğin? (ekmeğin 80 kuruş olduğu tarihte) 70 milyardan çok mu?

- O kadar yoktur tabii ancak, az bir para da değildir efendim.

- 70 milyar yoksa tamam, diyen yaşlı adam, kapalı ağzındaki tüm dişlerini göstererek imdat frenini çekti. bu diş gösterme, hem bu zengin züppeliğinin getirdiği gülümsemenin bir sonucu, hem de çok güç gerektiren bu kol çekme işini başarmak için kenetlenmenin bir gereği idi.

Yetkiyi, gücü, parayı bulunca şımarmanın klasik örneğidir bu. İnsanlar yetki, güç ve para var olduğundan beri bunları kötüye kullanmıştır. Irksal söylemine katılmamakla birlikte, "çingeneyi kral yapmışlar, önce babasını kesmiş" sözü, tüm anlatmak istediğimizi özetler.

Ben yıllarını yemek eleştirmenliğine vermiş birisiyim. Yanımda bugün Ahmet T. adlı pırıl pırıl bir delikanlı yetişiyor. Yaşım itibarı ile, Ahmet T. son öğrencim olacak gibi gözüküyor. Aslında bu yaşlarda Ahmet T.'yi veya bir başkasını da yetiştirmeyi düşünmezdim ancak nasıl hatırlanacağımı ve yemek eleştirmenlerinin, bugünkü popüler olanları bir tarafa, başka türlü de olabilieceğini gitmeden göstermek istiyorum. Daha önce yetiştirdiğim öğrenciler arasında kendini çok beğenmişler var. İştahla yeyip, bir lira ödemeyip, ustaları veya dükkan sahibini eleştiri içindeymiş gibi aşağılayanlar... Ustalar veya dükkan sahipleri de, gariban, reklamları yapılsın diye bu köpeğe sabır gösteriyorlar.

Yaşlandıkça sapıklaşan diğerleri gibi ben de durumu müstahcen biçimde anlatacağım. Herkes bilir, hikaye bu ya, soğukta mahsur kalan iki arkadaş, soğuktan donmamanın yollarını ararlar, ısınmak için hareket olsun diye, biri diğerine cinsel münasebette bulunmayı teklif eder. Arkadaşı önce yanaşmaz; sonra daha da üşüdükçe "yalnızca ısınana kadar devam etmesi" şartı ile kabul eder. Arkadaşı "önce ben iş tutayım" der ve başlar; saatler geçer, "iş tutan" arkadaşı, henüz yeterince iş tutamamış olacak ki durmaz. Bir ara, münasebeti zorla kabul eden kişi "kardeş, ısınmak için yapıyorsan tamam ama, s.kiyosan harbi ayıp ediyosun" der. Onun gibi, eleştiriyorsan tamam ama düz hakaret ediyorsun ve ayıp ediyorsun eski öğrencim; bir gün o ustalar da ısınmak isterler!

Uslu

Uygar GÜNERB

Geçmişte değil, yüzyılımızda cinsler arası iletişim ve bir iltifat olarak "uslu" üzerine bir inceleme...

Geçen konunun uzmanı olmayan (kimseye "cahil" demeyi kendime yakıştırmam) bir dostuma laktoz intoleransım olduğunu söyleyince, "halbuki senin biçok konuya toleransın var ama..." demesi beni şaşırttı. Evet, tam da toleransımızın sınırlarının görünmeyecek kadar yukarıda olduğu yıllardayız.

Bu yüzyılda dünya çok değişti; modern insan sayılan sözde atalarımız ateşi iki bin yılda bulmuşken, biz son yüzyılda yaşam kalitemizi iki bin kat arttırdık. İnsan teknolojinin getirisi olarak, diğerleri arasında, düşüncelerini rahatça açıklama ve herkese de ulaştırma imkanını kazandı ve bu da hoşgörüyü arttırdı. Alışılmadık fikirler ne kadar çok duyulursa, insanlara o kadar normal gelir. Düşünsel anlamda azınlıkta kalanların bu düşüncelerine alışılır...

Bana kadın erkek ilişkileri hakkında yazı yazmam söylenirse, söyleyene bakmadan iki bin sayfa nitelikli metin yazabilirim. yüzyılımızda insan ilişkileri, özellikle kadın erkek ilişkileri de değişikliğe uğradı. yirmi yıl öncenin en etkili aşk sözleri veya iltifatlar, bugün hiçkimse tarafından itibar edilmez klişe sözlerden sayılıyor. bu da belki düşünceyi herkese ulaştırma imkanının bir olumsuz sonucu olarak değerlendirilebilir. böylece, aşk sözlerinde ve iltifatlarda değişiklik yapmak icap etti ve bu yolda, bazı hemcinslerimiz, şimdiden ulaşılmaz başarıla elde ettiler. Yukarıda da ifade ettiğim üzere, bu yazının daha fazla uzamaması için, belli yeni yüzyıl iltifat sözlerine değinmek istiyorum.

1- Paris hilton'a köfte denmesi olayında, köfte, et yemekleri arasında her yerde bulunması, kolay pişmesi ve kemiksiz olması itibarıyla en kolayıdır, paris hilton'a "kolay ulaşılan kadın" denmek istiyor olabilir.

2- Sunucu olan hanımefendiye "ya sen o kadar tatlı bişeysin ki, bunun ismini veremiyorum" denmesi olayında, yemekteyiz programının unutulmaz siması hasan bey, kendisine "hasan abi seni arıyodum" diyen yarışmacı için "bunun ismini veremiyorum yani, bu.. bu.. bu.. iğrenç bişey" demişti, Beril aslında beğenilmiyor ama ayıp olmasın diye iltifat ediliyor. Aynı hanımefendiye "kedi canını senin" denmesi, kedilerin çıkarcı ve nankör olarak bilinmesi nedeniyle, iltifattan çok aşağılama olarak değerlendirilebilir.

3- prenses olarak adlandırılan hanımefendiye "o kadar güzel ki, tabi herkes göremiyor, ben görüyorum, huyu da güzel kendi de güzel, munis" (sözde) iltifatında, çok okumayan gençliğin "munis"in ne demek olduğunu bilmeyeceği öngörüsü ile eski dil sözcükleri söyleme olayıdır; yeni bir hiledir. Ayrıca prensesi beğenen varsa "ben onu gördüm, ilk olmayacaksınız, bu nedenle böyle bir arayışınız varsa vazgeçin" mesajını içerir.

4- natalie adlı hanımefendiye "charming and excellent woman" denmesinde, iltifatçının ingilizce bildiğini veya az bilse de bu bilgisine güvendiği, böylece cesurca bu dili konuşmayı tercih edebildiğini anlıyoruz. Günümüzde, az bildiği yabancı dili konuşması ile ses getiren bu anlamda bir cesur bir futbol teknik direktörü de vardır.

5- layne adlı hanımefendiye "lovely and candy woman" ve "mazlum ve mütevazi" gibi iltifatlarda, a- "mazlum ve mütevazi", 3. maddedeki "eski dil sözcüklerin kullanılarak, günümüzde eski dili bilmeyenlerin, bu dilde kullanılan sözcüklerin anlamlarını denetleyememeleri" kalıbına, b- "lovely and candy woman", 4. maddedeki "yabancı dilde iltifat" hakkındaki değerlendirmelerimize örnektir.

6- Ashley adlı hanımefendiye, "fazla şeker, very sweet you", "süper tatlı", "uslu" ve "very big cat", denmesi iltifatında, "very sweet you ve "very big cat" sözleri, yine yukarıdaki 4. maddede anlatılan kalıba uygundur.

Burada önemle üerinde durulması gereken günümüzde yaygın olarak kullanılan ve hayvan veya yabancı dile ya da eski dile ait olmayan "uslu" sözcüğüdür. "Uslu " sözcüğü, bugün usumuzda küçükken bize annemizin veya öğretmenimizin söylediği "uslu dur" uyarısında hayat bulmaktadır. Gençlerimiz, ders almamız gereken geçmişi de çabuk unuttuklarından, "uslu" sözcüğünün kendileri için söylendiğinde,

a. "küçükken öğretmenlerinin ve annelerinin onlardan olmalarını istediği insan olmayı başardığını düşünmeye" yaradığı,

b. doğru yolda oldukllarını,

c. "hiçbir hali beğenmeyen yaşlılara inat başarılı olduklarını",

biraz da yaşlılara başkaldırı havası içinde hissettirmektedir. Dolayısıyla bu söz, gençliği isyana teşvik ettiği için tehlikeli olarak yorumlanabilir.

7- adını bilemediğim bir hanımefendiye "ördek canını senin" söz öbeğinin bir iltifat olarak kullanılması, günümüzde, özellikle gençlerin ördek beslemediği, ördekleri yalnızca parklarda görerek yetiştikleri ve uzaktan uzağa sevimli buldukları gerçeği karşısında, ördeğin beslenmesi durumda, pis, üretken olmayan, hırçın ve dengesiz bir hayvan olduğunun bilinmemesi ile yine gençliğin bilgisizliği üzerine kurulmuş bir iltifat olduğunu söylemek gerekir...

Özet olarak, bu iltifatlarda bulunan kimseler ile tek ortak özelliğimiz, bir anadan doğmuş olmaktır. Bu iltifatların kendi içinde ortak özelliği ise, gençlerimizin yabancı dil, eski dil, geçmişi hatırlama(ders alma) ve hayvanlar gibi tüm konulardaki bilgisizliğinden, başarısızlığından güç almasıdır. Öyleyse, geleceğimiz olan gençlerimizi eğitmeliyiz.

Çinli ozan Kuan Tzu, (M.Ö. 11. yüzyıl)'nun gençlerin o unuttuğu geçmişte, hem de çok geçmişte, kaleme aldığı ancak geçerliliğini bugün bile halen koruyan şiirinde ne kadar da haklıdır. Kimseye iltifatta bulunmaz, gerçekçidir.

Bir yıl sonrasını düşünüyorsan tohum ek,

Ağaç dik on yıl sonrası ise tasarladığın,

Ama yüz yıl sonrası ise düşündüğün, halkı eğit.

Bir kez ürün verir ekersen tohum,

Bir kez ağaç dikersen on kez ürün verir

Yüz kez olur bu ürün eğitirsen halkı.

Balık verirsen bir kez doyurursun halkı,

Öğretirsen balık tutmasını hep doyar karnı.

Bu Adam

Sedef Kalkavan

Meselesi bir günde anlaşılmayacak bir konudan bahsetmeyeceğim, zira tarzım değil. Ne gereği var kendini yormanın, zamanı çalmanın, üstelik alternatifleri bol iken kısıtlı bir hayata sıkışmış olmak yeteri kadar da darlamaz mı ki insanı. E zor işte, belli ki kafanın içindeki milyonlarca hatayı tekrar tekrar yaşayıp, ‘aman da ben bunlar üzerine ne diye vaktiyle uzun uzun istişarelerle karar veremedim’lerin zamansızlığı ve hatta yersizliği pek bi sıkar zaten canı.

Bu adamın adı ateş, demir, ege, berk gibi yeni dönem adlardan değil. Çift isim gruplarından da değil, can berk, ata can, efe hakkı… Aslında adının bir önemi de yok, biz ona ‘bu adam’ diyeceğiz.

Neticede başucunda küflenen duvarının bir nebze hava alması için çektiği yatağında titiz olmasına karşın mecburiyetten asimetrik yatan bu adamdan bahsediyoruz. Bu asimetrinin verdiği huzursuzluktan sebep, biraz eğreti yatan üstelik… ve hatta kıyın kıyın. Pencere yönüne kafası geldiğinden gün aymış mı aymamış mı bihaber olan, sabahları bir yudum çaysız ‘bir hiç’ olan bu adamdan. Üşengeçliğinden üstü başı ile yatıp ertesi günü kırış kırış geçiren bu adamdan.

Okunmuş, eğitilmiş hatta kısa da olsa bir iki iş tecrübesi sonucunda gömlek ile kravatın kendine yakışmadığına karar getirilip tez elden bırakılmış. Neticede, girişimci ruhu ile elindeki az miktar parayı birleştirip kedi maması almış. Yaklaşık iki buçık yıldır hayatını idame ettirebilmek için, bahçesinde titizlikle beslediği sokak kedilerinin taze meyvelerini satarak geçinir bu adam.

Her günki gibi zamansız hayatının bize göre iki buçuğunda uyanıp, ateşe çayı koyup, çıktığı bahçesinde Pagan Ritüellerini andıran gereksiz biraz da göstermelik ayılma egzersizlerini yapmaktadır. Yavruları inceler; cılız olan, çok yemiş karnı şiş olan, gözleri sorunlu tek göz dolanan ve günün talihlisi… annenin hali hazırda yalayarak temizlediği, etrafa şen ışıltılar saçan, biraz mahsun ‘tekir’.

Ufak gofret kutusunda, kafasına nasıl sığdığı zor anlaşılır o koca gözlerini devirerek, uzak doğuluları andıran beyaz uzun bıyıklarını titreterek etrafı izlemektedir tekir. Pırıldır, ışıldır ve evet iyi para edecek durumdadır. Ki bu kadarı bırak iki ayı, zorladın mı üçüncü ayı bile çıkartır bu adama.

Dudak kenarına yapışan, ucunda da uzunca bir kül biriken sigaranın dumanı, sağolsun ters esen rüzgarla tekire gelmektedir. Bu adam özensizdir, umursuz ve canı çekmesine karşın birasız. Sandeletindeki pis ayaklarının onu getirdiği yer Urumeli Hisarı’dır. İskele lokantasının yanında bir müddet demlenmektir niyeti, gün boyu orada takılıp nice sosyetenin ulaşamadığı bronzluğu yakalamış, Ara Güler kırışıklığındaki çehrelerle.

Uzatmak anlamsız…

vay efendim ‘burada içilir mi’ymiş

şangırr… bir pencereden kar taneleri gibi dökülen camların görüntüsü…

aman efendim ‘ne zararımız var size lan it’ cevabı…

ve döner bıçağının adaletsizliği…

E peki avlanmayı bilmeyen kendi yemeğini arayıp da bulamayacak hazıra konmuş bu kedilere kim bakar şimdi… o koca gözlü pırıl tekire?

Hoş Geldin Sayın Sedef...

Kuzguncuk Maslahatgüzarı, pek Sayın Ordinaryüs Profesör, kendi deyimiyle 'Sedefimo Kalkavano' bundan böyle makaleleriyle sizlerle birlikte olacak.

Kendisine otuzdokuz forması altında üstün başarılar diliyoruz yazışı.

'Otuzdokuz' Yönetim Kurulu

Hülagü ve Su Testisi

Uygar GÜNERB

Otuzdokuz yönetiminin bana görev vermesi üzerine bazı durum değerlendirmelerimi derleyerek bu yazıyı paylaşmayı borç bildim:

Hülagü Han (M.S. 1217 - 1265), bir tarihte düşmanlarına "Biz, Tanrı'nın kuvveti ile kaldık ve onun kuvveti ile muvaffak olduk ve olmaktayız. Hiç şüphe yoktur ki biz, Tanrı'nın yeryüzündeki askeriyiz; kendisi gazabına uğratmak istediği kimselerin üzerine bizi gönderir. Hadiseler, size ibret ve sözümüz size nasihat olsun." sözleri ile seslenir. Çoğumuzca değerli bulunan yazarlarca kaleme alınmış olan ve geçmiş birtakım sözlere, olaylara referans vererek güçlendiğini zanneden yazılardan tiksinirim; bunu ilk olarak belirtmek isterim. Bu yazım sayın Sedef'e nacizane bir tavsiyem olarak algılanırsa memnun olacağım.

"Facebook sayfasında, ben sayın sedef'i göreve layık gördüğüm iletimi aleniyet kazanmadan, 1 dakika içinde silmiştim. Şu an iradem bu olmayabilir, sayın sedef lütfen benim gibi güçlü bir kalemi ve kusursuz bir beyni yanınıza alarak hareket edeceğinize itiraz etmeyeceğimi düşünmeyiniz; bu sıcak günde rüzgarı düşününüz ve beni: ben esersem mevsim değişir. tek değişkeni dikkate alıp konuşsam bile, her yazımda yerdiğim, bazen intak (intak: edebi bir metinde hayvanları konuşturma sanatı) sanatına konu ettiğim budak'a gıpta eden birini önermem söz konusu olamaz, ayrıca "gıpta" kelimesinin "gıpta ile bakılan görev", "budaka gıpta ile bakmak"ta olduğu gibi, tekrarı da hoş olmamış.

Twitter hesabım olmadığı için, twitter kullananlar ve kullanmayanlar için yapılan genellemelerde yer almıyorum, genellemeler dışıyım; değerli folklorik öğe köçek ahmet t.'nin ise benim için "genelleme dışı değil, genelleme üstü" dediğini duyar gibiyim. ibrahim'e gelince.. neyse, gelmiyim ibrahime.

Oligarşi konusunda değerlendirmeyi sayın editör cem t. yapacak ve onun yorumunun altına da imzamı atacağım ama çok kısa, otuzdokuzu bağlamayan firkimi söyleyeyim: oligarşik yapının ağırlığını olgunca taşıyanlar bilir; olgunların sırtında ağırlık anlamında pamuk olur oligarşi, pamuk temizdir ve bize temiz yürekli insanlar gerekli." pasajına yeterli cevabı alamamam üzerine çılgın dönüp, "önceki muhteşem yazıma neden cevap vermediğinizi anlamıyorum sayın Sedef. Belki karanlık günleri, adeta her an geceyi yaşadığımızın bilincinde olduğundan ve yarasalarla gece yarışılmayacağını bildiğin içindir. Bana yarasa demış olmana kızmıyorum. Aksine uçtuğumu kabul etmen büyük ıncelık." iletisini yazmayı zaruri gördüm.

Bilirsiniz ki Nasreddin Hoca, (M.S. 1208 - 1284) bir çocuğun eline testi verip su almaya göndermiş, öncesinde ise bir tokat aşk etmiş. Demişler "Hoca ne yaptı çocuk da ona vurdun?", Hoca "dikkatli olsun diye vurdum; testi kırıldıktan sonra vurmanın alemi yok" demiş. Su testisi su yolunda kırılır. Su testisi değiliz, su yolunda da değiliz ve kırılmayız bu en çok kenetlenmeye ihtiyacımız olduğu günlerde. İçten muhabbetlerimiz sunuyorum.

Ben Nerede Yanlış Yaptım?

Ahmet TAŞKENT

Mesaiye erken başlıyoruz bugün her halde diye geçirdi içinden tıkırtıları duyunca. Aniden ayağa kalktı, şöyle bir esnedi, gerindi. Hızlı adımlarla koridoru döndü.

'Bari bugün olsun güzel bir şeyler yiyeyim artık' dedi kendi kendine. Bugüne kadar denediği ve sonuç veren taktikler artık işlemez olmuştu.

Yavruyken geldiği evde yaptığı en ufak bir harekette bile onu çok seven kızıl saçlı kız yaşının büyümesi ve vücudunun aşırı gelişmesi sebebiyle yüzüne bakmaz olmuştu artık. Yaptığı en ufak bir yaramazlığa bile kızar olmuştu. Artık iyiden iyiye o da kızıl saçlı kızdan uzaklaştığını hissediyordu. Sevgiye muhtaç bir haldeyken sadece biraz sevgi görebilmek adına onun yanına gittiğinde bile kızın yemek vermesi için sırnaştığı iftiralarına maruz kalmaktan dolayı çok üzgündü. 'Ne yapsam yaranamıyorum artık' diye düşündü. Ama o sabahı kendine milat olarak seçti ve bundan sonra kızıl saçlı kıza sevgisini ispatlayacağına dair kendine söz verdi.

İlk iş olarak kızın açılan kapısından içeri daldı dolabında asılı duran kolyelerini zıplayıp aşağıya indirmeye çalıştı. Bunu yapmayı çok seviyordu. Ama nedenini anlayamadığı şekilde bunu yapınca kızıl saçlı kız anında yanında bitiveriyor ve tekme tokat allah ne verdiyse girişiyordu kendisine. Bu sefer öyle olmadı, kız çok uykuluydu ve "Yapma yoksa totoşuna vururum!" diye bir tehdit savurmakla yetindi.

Neydi bu totoş? Ne anlama geliyordu? Acaba vücudunun hangi uzvuydu? Bu soruları kendine yüzlerce belki de binlerce kez sormuştu ama cevabını bilmediği için bu tehdidin üzerine çekinerek hep durulmayı tercih ediyordu.

Kendini bu kıza nasıl sevdirebileceğini düşündü. Kız mutfağa girdiğinde peşinden girdi, bacağına sürtündü, sevgi gösterilerinde bulundu. Amacı kızın onun bu hareketleri üzerine yiyecek bir şeyler vermesi, onunsa ben bunları yiyecek için yapmadım diyip sırtını dönüp gitmek, bir nebze olsun kızın güvenini ve bugüne kadar ayaklar altına aldığı gururunu geri kazanabilmekti. Ama öyle olmadı, kız "Öf be git başımdan!" diye suratına çemkirip ayağıyla mutfağın dışına iteledi onu.

Kız neyse ki çorabının üstüne patiklerini giymişti, bu yüzden okşar gibi gelmişti kızın onu ayağıyla itelemesi, canı yanmadı. Ben yine de seviyorum kızıl saçlı kızı, geçen gün kafamdan tutup havada 2 3 salto yaptırıp fırlatmıştı ama biliyorum sevgisinden yaptı bana onu, o diğerleri gibi değil, beni seviyor diye düşündü. Salona geçti, boynunu büktü, sevdiği kızı uzaktan da olsa uğurlamak için kapıya doğru baktı. Kız öfleye püfleye evden çıktı.

Kızıl saçlı kız akşam eve döndüğünde çok mutlu bir hali vardı. Onu özlemenin verdiği heyecanla koşarak kızın yanına gitti. Kız yine tersledi onu. Gidip minderlere yattı, çok yorgun görünüyordu. Gitti kızın yanına yattı. Ve kızıl saçlarına dalarak kızı seyretmeye başladı. Kız yorgunluktan olacak uykuya daldı. Onu ne kadar sevdiği geçti aklından, inşallah onu hiçbir zaman bırakmazdı kızıl saçlı kız, yaptığı tüm şeylere rağmen onu hiçbir zaman sokaklara terk etmeyeceğini biliyordu.

Tam bunları düşünüyorken kız sayıklamaya başladı. Ne dediğini anlamak için yanına yaklaştı ve duyduklarıyla adeta beyninden vurulmuşa döndü. Kızın ağzından "mmııhh karakedii... çok tatlısın... senin kadar yumuşak tüyleri olan bir kediye ömrü hayatımda rastlamadım... benim kedim olur musun... söz onu evden atıcam seni alıcam... o ne küçük surat öyle... senin sayende karakedilere karşı bakış açım değişti... mmmıııı... yerim senin o totoşunu..." kelimeleri döküldü.

Allah kahretsindi yine o kelime! "Totoş ne ulan totoş ne çıldırıcam!" diye bağırdı. Ama artık totoşun ne anlama geldiğinin bir anlamı yoktu. Ne fark ederdi ki. Aldatılmıştı bir kere, sırtından vurulmuştu.

"Ben nerde yanlış yaptım?" dedi kendi kendine.